دل تنگ آدمیت شنگو وا ای همه غم

اینجا چند وقتی به روز نمیشه.

در مردگان خویش نظر می‌بندیم با طرح خنده‌ای، و نوبت خویش را انتظار می‌کشیم بی هیچ خنده‌ای...  (شاملو)

مسجدی در دولاب

ممنون از زحمات دوست جدید و خوبم، ابراهیم نیکخو که من و البته عبدالحسین رضوانی رو در سفر به این روستا تحمل کرد و حسابی هم سنگ تموم گذاشت برامون.

رو سر بنه به بالین/ تنها مرا رها کن/ ترک من خراب شبگرد مبتلا کن